Telkens ik iets lees of verneem over Thierry Neuville moet ik terugdenken aan de selecties van de tweede Ford RACB Rally Contest in 2008. Het was evenwel één jaar eerder dat ik nader kennismaakte met de toen 19-jarige jonge snaak uit St. Vith…
De geboorte van de Ford RACB Rally Contest was onrechtstreeks het gevolg van het stopzetten van de RACB Formula Renault Academy. In die periode werd er bij de federatie hard gewerkt aan een wederopstanding van het BK Rally en uiteraard dacht men daarbij ook aan het vormen van jongeren. De RACB Rally Cup, een ongelukkige erfenis van Citroën, lag bij velen nog (zwaar) op de maag en dus bleef Ford over om in het kader van de Fiesta Trophy met de vrijgekomen Academy-centen een talentenjacht te cofinancieren. Het moet in de Omloop van Vlaanderen in 2006 geweest zijn dat we – gesteund door Vincent Marique – bij Jo Declercq van Ford ons verhaal uit de doeken deden. Het bleek een overtuigend gesprek, want enkele weken later volgde een eerste (en zeker niet laatste) werkvergadering in de toen nog Antwerpse kantoren van Ford. De officiële lancering van de Ford RACB Rally Contest zou volgen tijdens de Awards 2006, in het Koninklijk Circus.
Flash back, 27 februari 2007. Van de 350 inschrijvingen werden er 120 namen weerhouden voor de selecties van de eerste uitgave van de Contest. Twintig gelukkigen kregen een ticket voor de finale. Anthony Martin won nipt van Olivier Van Oost en Kristof Van Tricht en kreeg uit de handen van Robert Droogmans de sleutels overhandigd van de Ford Fiesta “Trophy”. Onder de afvallers een zekere Thierry Neuville, die de Top 20 niet haalde. Naast de praktische tests volgde er immers een gesprek met de jury en daarin blonk hij niet bepaald uit, wegens uitsluitend Duitstalig en niet in staat zich in enkele woorden Frans, laat staan Nederlands uit te drukken. Thierry was niet de enige Oostkantonner die zijn opwachting maakte op de terreinen van het Brugse Verkeersopleiding Center. “Ik heb hier een nieuwe Duval ontdekt”, waren de woorden van één van de gelegenheidsco’s die met alle finalisten de baan was opgegaan. En de vergelijking gold niet alléén voor de speed… Voor de taaltest gaf de streekgenoot van Neuville verstek, tijdens de fysieke oefeningen haakte hij vroegtijdig af en de regel dat een finalist werd gevraagd zich niet te laten vergezellen door familie of vrienden, lapte hij aan zijn laars…
“Enkele weken voor de selecties van de tweede Contest werd ik door Herbert Simon, journalist bij Grenz Echo en voorzitter van AMC St Vith, gewezen op de deelname van een lid van de club. Ik dacht meteen aan de weinig gemotiveerde finalist van de eerste Contest, maar hij had het over een zekere Thierry Neuville…”
Aanvankelijk was het de bedoeling dat er geen tweede Contest kwam en dat het budget in 2008 volledig zou gaan naar het ondersteunen van een internationaal seizoen voor Anthony Martin, de winnaar van de Contest. Bij Ford wilde men een herhaling van de FRRC, omdat de Contest de ideale kweekvijver en “pub” bleek te zijn voor de Trophy (bijna alle finalisten tekenden nadien voor een seizoen in de Fiesta). RACB volgde uiteindelijk die keuze, maar omdat er bepaalde beloften waren gemaakt, mocht Martin zich opmaken voor een reisje naar de Deutschland Rally.
Enkele weken voor de selecties van de tweede Contest werd ik door Herbert Simon, journalist bij Grenz Echo en voorzitter van AMC St Vith, gewezen op de deelname van een lid van de club. Ik dacht meteen aan de weinig gemotiveerde finalist van de eerste Contest, maar hij had het over een zekere Thierry Neuville…
Jo Declercq en ikzelf zouden ons pas Neuville herinneren tijdens de gesprekjes die we dat jaar deden met de 70 kandidaten. Toen we Thierry aan het woord lieten, wees hij vooreerst op wat wij hem één jaar eerder blijkbaar hadden gezegd: “Ik heb jullie goede raad goed onthouden en heb ondertussen gewerkt aan mijn Franse taal…” Neuville maakte indruk. Ook nadien, aan het stuur van de Fiesta’s. Hij mocht door naar de finale op 2 maart. Neuville en de 19 overige finalisten streden daar in die mate hard voor de eindzege – een seizoen in de Fiesta Trophy als inzet! – dat de drie beschikbare Fiesta’s stuk voor stuk de geest gaven en de superfinale niet meer kon worden verreden. Na een lange beraadslaging over wat er moest gedaan worden – het idee om op papier een winnaar aan te duiden werd meteen verworpen – vond Jo Declercq een akkoord met Ford Lommel om enkele dagen later een extra-finale af te werken, op de testbaan van Ford. Thierry Neuville, Matthias Boon en Julien Marnifero werden daar gewikt en gewogen door de instructeurs van Ford. Voor deze neutrale waarnemers bestond er geen twijfel over de naam van de finalist.
Thierry Neuville en co Achim Maraite mochten voor het thuispubliek in de East Belgian Rally debuteren met de Fiesta. Ik herinner mij een klassementsproef waar ik had plaatsgenomen met Dany Colebunders, toenmalig rally manager bij RACB. “Wanneer gaat die remmen”, klonk een verbaasde Dany toen een Fiesta kwam aangestormd. En de verbazing in de ogen van de ervaren ex-co van Snijers werd alleen maar groter, naarmate de Fiesta snelheid bleef maken, vooraleer in de remmen te gaan. Dany was niet de enige die onder de indruk was van het debuut van Neuville. Tijdens de lunch bij… Peugeot hoorde ik van Michel Lizin dat hij Neuville tijdens de hergroepering al had opgezocht. Ondertussen leerde Thierry de stiel. Met vallen en opstaan. Niettemin werd hij geselecteerd voor de FIA Pirelli Shoot Out in Oostenrijk. Bewust van het belang van de Engelse taal liet hij zich onderdompelen in een taalbad en overdonderde daarop juryleden Michèle Mouton en Walter Röhrl door zich afwisselend in het Frans, Duits en Engels uit te drukken…
De rest is geschiedenis.