Het geld groeit niet aan de bomen. Zeker niet bij het kleine en debuterende RBM. Voor een herstart van de activiteiten kon RBM in 2002 rekenen op de steun van BMW Belux, maar Bart Mampaey moest voor dat eerste seizoen ETCC veel cijferen. Zo kon hij in ruil voor engineering tijdens de… 24 Uren van Zolder voor het debuut in ETCC beschikken over de trekker van PK Racing en mecanicien Frank Steukers. Dankzij Zweed Ekblom behaalde RBM in dat eerste seizoen drie podiumplaatsen en via connecties met de toenmalige sterke mannen bij BMW Motorsport volgde in 2003 steun van BMW UK en kozen zowel Bart als BMW UK voor de totaal onbekende Andy Priaulx. Priaulx behaalde drie zeges, acht podiumplaatsen en een derde plaats in het rijders- en teamkampioenschap.
Priaulx zou daarna de laatste uitgave van het ETCC domineren. En hoe! In de tiende en laatste meeting op de Dubai Autodrome eindigde hij weliswaar met een gelijk aantal punten als rivaal Dirk Müller, in een Schnitzer-BMW, maar dankzij een groter aantal overwinningen – vijf voor Priaulx, tegenover drie voor de Duitser – ging de ETCC-kroon naar de Brit en het Belgische RBM. RBM klopt Schnitzer. Voor de eerste keer… Ik werkte in 2004 voor RACB en was dat bewuste weekend op werkbezoek bij de FIA in Parijs. Ik herinner mij een koffiestop op een terras toen mijn gsm rinkelde en ik mama Chris aan de telefoon kreeg: “De Priaulx heeft gewonnen, hij is kampioen, onze Bart heeft dat weer goed gedaan!”.
Parallel met de zegetocht van Andy Priaulx runde RBM, met steun van BMW Belux, in vijf Europese rounds een tweede BMW voor Belg Kurt Mollekens. Het was tevens verantwoordelijk voor het ontwerp, ontwikkeling en bouw van liefst 52 MINI’s in MINI Challenge-configuratie, voor Belgische, Luxemburgse en Duitse competities. RBM werd een gezonde business.
Na mijn vertrek bij RACB kon ik dankzij Walter Goossens van Circuit Zolder meteen aan de slag als press officer van het FIA WTCC. Zo zou ik Bart en diens trouwe rechterhand Sam Waes, broer van, terugzien. Enkele dagen voor de Belgische manche bracht ik RBM maar ook Corthals, Radermecker en Chevrolet-teambaas Eric Nève samen voor een zeg maar Belgische WTCC-perslunch in Zaventem en organiseerden we vooraf een fotoshoot in de eerste linkse met de drie ‘Belgische’ WTCC-cars. Ook in 2011 speelde ik press officer voor WTCC op Circuit Zolder. Zonder RBM evenwel. BMW zou in 2012 terugkeren naar het DTM, Bart legde zich toe op het testen van de eerste turbomotoren voor klanten in WTCC, samen met de opbouw en de eerste intensieve testen in de voorbereiding op de deelname in DTM.
Het jaar dat RBM debuteerde in DTM zat ik onder dak bij Honda Motorsport Europe voor een klein klantenprogramma in IRC en verloren we elkaar wat uit het oog. Met het debuut van Honda in WTCC en een volledig seizoen als press officer in 2014 zagen of hoorden we elkaar amper. In 2016 kreeg ik het met Circuit Zandvoort gefikst om TCR Benelux onder te brengen in het voorprogramma van DTM, maar ik was zo druk bezig met TCR dat ik er dat weekend niet in slaagde om even binnen te springen in de pitbox van mijn Belgische BMW-vrienden. Ik herinner mij wel dat ik onderweg van de parking naar de paddock Vlaamssprekende BMW-mecaniciens hoorde passeren en hen verraste met een “Doe de groeten aan den Bart!”
Na de trip met Nissan in ’99 had ik met Bart (en Chris) gesproken over de plannen om een boek uit te geven over het verenigde Juma-RBM. Verder dan een idee was het nooit gekomen en het was pas in 2016 – wellicht geholpen door de komst van Maxime Martin bij BMW Team RBM – dat ik ‘Het Boek’ weer ter sprake bracht. Bart zag meer nut in het (eindelijk) verwezenlijken van een website, omdat hij besefte dat hij in de toekomst wel eens nood zou kunnen hebben aan een ‘virtueel visitekaartje’. Na heel veel overleg met Bart en samenwerking met DTM-specialist René de Boer, WTCC-persman Fabio Ravaioli, vertaler Gert Vermersch en niet op zijn minst fotografen David Noels, Fred Bayet en Manfred Giet, zette mijn dochter Julie, van beroep digital designer, de Team RBM-website eind 2018 online.
Onder invloed van de terugkeer van DTM naar Circuit Zolder, en dus een thuisoptreden voor het BMW Team RBM, besefte Bart dat er ‘iets’ moest gedaan worden naar de Belgische media toe. Gezien onze nauwe contacten werd ik gevraagd een mediaplan op te stellen. Dat resulteerde in een eerste meertalig persbericht – na akkoord over de inhoud en weliswaar verzonden door BMW Motorsport – waarin gewezen werd op de historische link tussen RBM en uiteraard Juma met Circuit Zolder. Ook voor de meeting zelf zag ik mij ingeschakeld, maar voor elke interventie was er steeds een ‘go’ nodig van iemand van BMW Motorsport. Toen ik een interview van Bart kon regelen met RTBF moest er iemand van BMW Media ‘meeluisteren’. De brave man besefte snel dat het gesprek van Damien Tréfois in een voor hem onbekende taal gebeurde, en hij droop stilletjes af. Bij de persmensen van BMW besefte men daarop dat ik probleemloos mijn gang kon gaan en kreeg Thierry Wilmotte van Le Soir aldus de gelegenheid een uitzonderlijk lang gesprek te voeren met Bart. Zonder pottenkijkers.
VRT Sporza deed rechtstreeks verslag van de race 2 op zondag en hierdoor dreigde de overwinning in Race 1 van Eng op zaterdag onderbelicht te blijven. Temeer omdat precies die dag Vincent Kompany zijn terugkeer als speler/trainer naar Anderlecht bekendmaakte en dat item op zondagavond aan de Reyerslaan alle aandacht opeiste. Gelukkig kon ik die zondagavond met hulp van Tom Wouters van RBM Bart uit een debriefing halen en Olivier De Wilde – neen, niet die van La DH! – toelaten voor Sportweekend een interview(tje) met Bart over DTM in te blikken. Als ex-woordvoerder van RACB, Honda Racing en TCR Benelux toonde ik dat weekend het klappen van de zweep nog niet te hebben verleerd…
Het seizoen 2019 mocht de Belgische BMW-formatie op passende wijze afsluiten in Japan! Jawel, voor de Fuji Dream Race runden zij in opdracht van BMW Motorsport de drie M4 DTM auto’s voor, aub, Alessandro Zanardi, Marco Wittmann en Japanner Kamui Kobayashi!
Op basis van die eerste ervaring tijdens de DTM op Circuit Zolder, en wetende dat er in 2020 opnieuw zou aangetreden worden op de Limburgse piste, lag het voor de hand dat Bart opnieuw op mijn diensten wou rekenen. Ter voorbereiding hiervan hadden we voorzien om enkele media, telkens individueel, uit te nodigen voor een bezoek aan de workshop in Mechelen. Ruben Van Gucht en Martin Businaro zouden uiteindelijk de enigen zijn die op bezoek mochten komen, want daarna dwarsboomde de pandemie alle verdere plannen. Ook mijn aanwezigheid in de vier(!) Belgische DTM-manches, gehouden in Spa en Zolder.
Uit gezonde interesse, en ook omdat ik het TT Circuit in Assen goed kende van het programma met de Ford Fiesta Sprint Cup, besloot ik online te kijken naar de DTM-races op The Cathedral of Speed. De regen viel met bakken uit de lucht en in die moeilijke context roken de strategen bij RBM hun kans. Uiteraard had Sheldon van der Linde zijn deel in het succes, maar aan de basis was het een supergemotiveerde RBM-crew die het beste van zichzelf gaf om te tekenen voor een tweede zege van een BMW in DTM. Op dat ogenblik was ik één van de personen die door Bart werden geïnformeerd dat BMW hem had ingelicht dat het contract (dat liep tot 2021) zou worden verbroken. Even leek het erop dat er nog een aangepast programma zou volgen, maar naarmate de finale van DTM naderde, bleef het op dat vlak windstil. Niet veel later volgde de bevestiging, maar bleef het (te) lang wachten op het officieel door BMW bekendmaken van de breuk met RBM én met Schnitzer (dat al eerder in 2017 het contract voor DTM verloor). Ik beleefde samen met Bart de moeilijke bevalling van dat bewuste persbericht dat Bart, na lang aandringen, eigenhandig, in de twee landstalen en mét passende foto’s de wereld mocht insturen. Het was van ’99 geleden dat er rechtstreeks vanuit Mechelen een persbericht was verstuurd. Dat betrof toen de verandering van de naam Juma naar RBM.
De veelzeggende perstekst over het einde van het BMW Team RBM sloeg bij de gespecialiseerde autosportpers in als een bom. Dat leidde onrechtstreeks tot een acht pagina’s lang en zeer sterk interview (van de hand van Gert Vermersch) in Speed Magazine. Eén dag voor het verschijnen van dat bewuste nummer van Speed Magazine waren er de digitale RACB Awards. RBM won géén titel(s) in 2020. Zij bezorgden BMW wel één van de twee overwinningen in DTM, wonnen de Pitstop Award en dit in het negende en dus laatste seizoen als BMW-fabrieksteam.
“Het is blijkbaar moeilijker een Team Award te winnen, dan drie keer wereldkampioen te worden in WTCC”
Tien overwinningen in DTM van een Belgisch team, dat had op passende wijze door RACB in de verf gezet kunnen worden, met op zijn minst een nominatie in de categorie Team, naast Comtoyou en WRT. Het niet-nomineren werd, één dag later, voor mezelf (en de jongens van RBM) alleszins goedgemaakt door de acht pagina’s RBM in Speed! Ik herinnerde mij plots de woorden die Bart uitte tijdens het traditioneel interview met (toen nog) Stefaan Lammens tijdens de RACB-prijsuitreiking in 2007. ‘Het is blijkbaar moeilijker een Team Award te winnen, dan drie keer wereldkampioen te worden in WTCC”, reageerde Bart op de vraag van de ex-VRT journalist hoe hij zich voelde bij het (eindelijk) wegkapen van de Team Award, nadat RBM achtereenvolgens in 2005, 2006 en 2007 het WTCC had gewonnen. Neen, Bart was nooit een sant in eigen land.